Don Bosco Buizingen & Kamphuis Zennedal
BEZINNINGSMOMENT
Voormalig deken Raymond Decoster trakteert ons elke week op een mooie bezinningstekst.
Dank u wel voor deze mooie geste!
Hoe kunnen wij adventsmensen worden?
De vier weken vóór Kerstmis zijn druk voor veel mensen: kinderen met examens, pakjes kopen voor onder de kerstboom…Maar de Advent is voor christenen toch vooreerst een gebeuren van stil worden en leven naar het Kerstfeest toe. Advent, tijd van bezinning, van verinnerlijking, een verlangend uitkijken naar een liefdevolle God op mensenmaat.
Iedereen haalt groen naar binnen voor een krans met daarop vier kaarsen.
Vier weken lang steken we licht aan, kaarsen die iets weerkaatsen van het vuur van veel goede wil omdat elke mens die droom van nieuw leven in zich draagt.
Wat vieren we?
In het woordje ‘Advent’ schuilt het Franse woord ‘avenir’, toekomst dus. Tijdens de Advent bereiden we ons voor op de komst van God onder de mensen. Hij is de op ons toe-komende.
Maar hoe zit dat met die komst? Is dat een gebeuren uit het verleden of moet dat nog plaatsvinden?
Vooreerst is er de komst van God onder de mensen in de concrete historische mens Jezus van Nazareth. Deze komst heeft plaatsgevonden in het verleden, ruim 2000 jaar geleden. Het is deze historische komst die wij herdenken op het hoogfeest van Kerstmis.
Op de tweede plaats is er de komst van de Heer in de toekomst: het einde van de wereld, het laatste oordeel. Van deze komst kennen wij dag noch uur, maar we moeten er steeds op voorbereid zijn.
Tenslotte is er ook nog de komst van God onder de mensen in het heden. Kerstmis vieren is niet alleen terugblikken op een gebeurtenis uit het verleden en vooruitblikken naar de toekomst. Doorheen de werking van de heilige Geest komt God ook vandaag nog iedere dag opnieuw tot ons in de meest gewone en dagelijkse dingen.
Hoe ons voorbereiden?
De grote adventsprofeet Johannes de Doper - de voorloper en wegbereider van Jezus - spreekt klare taal: “Bekeer u!”. In onze taal van vandaag: verander van mentaliteit, ga anders leven! Onze levenswandel is aan herziening toe, wij moeten ‘vruchten van gerechtigheid’ voortbrengen.
Waarin bestaat dan die radicale ommekeer die Johannes van ons vraagt? In de evangelische zin van het woord betekent bekering dat je je helemaal openstelt voor het heil dat God ons in Jezus wil aanbieden. Ons bekeren is God een plaats geven in ons leven en ruimte scheppen voor de geest van Jezus zodat Hijzelf in ons kan verder leven. Die Geest treedt niet altijd spectaculair in ons leven binnen. Integendeel, God werkt als een stille kracht die wij vele namen kunnen geven: liefde, trouw, vrede, geduld, vreugde en goedheid. Gods Geest is overal aan het werk waar mensen samen zijn: thuis, in de school, op het werk, in de zone en de parochies, in de verenigingen…
“Wat moeten wij doen?”, vragen de mensen zich af die naar Johannes komen om zich te laten dopen. Misschien ook ónze vraag: wat moeten wij doen om zinvol naar Kerstmis toe te leven?
Hoe worden wij adventsmensen? Paulus schrijft ergens: “Vraag aan de Heer dat Hij uw liefde voor elkaar en alle mensen doet toenemen”.
Hierin liggen twee sporen naar Kerstmis die de Advent elk jaar voor ons uittekent. Het eerste spoor is dat van de solidariteit, van de zorg voor anderen. Mag Welzijnszorg op ons rekenen?
Het tweede spoor is dat van de stilte, het gebed, de inkeer, het luisteren naar Gods woord. Is het Kind in de kribbe bij ons welkom?
En terwijl deze openheid in ons groeit, steken we week na week één kaars meer aan op de adventskrans. De kleine lichtstraal van in het begin wordt dan één grote lichtstraal, een teken van hoop, een gebaar van dankbaarheid dat God in ons midden wil wonen.
Raymond Decoster
Aftellen naar het geboortefeest
Eigenlijk vieren christenen tweemaal per jaar een nieuw jaar. Een eerste keer op 1 januari, met al dan niet toegelaten vuurwerk, bubbels, wensen en goede voornemens. Maar ook als de Advent begint, starten we een nieuw - kerkelijk - jaar.
Vooraleer je kan zaaien, moet je mesten en ploegen. Alvorens je een grote investering doet, ga je rustig zitten en weeg je de voor- en nadelen tegenover elkaar af. Een voetbalploeg die voor een belangrijke match staat, gaat in afzondering. Studenten die voor de examens staan, kijken uit naar ‘de blok’. Onvoorbereid begin je aan niets en bereik je ook niets.
De Kerk biedt haar gelovigen ook een voorbereidingstijd aan: tijdens de vier weken vóór Kerstmis worden we opgeroepen om ons opnieuw bewust te
worden van WIE komen gaat. Om af te tellen naar het geboortefeest van Jezus steken we elke zondag op de adventskrans een kaars meer aan. Langzaam komen we in de sfeer om Kerst te vieren, ieder jaar weer opnieuw. Maar misschien zijn we het zo gewoon geworden of hebben we de symboliek van het aanzwellend licht uit het oog verloren dat Advent ons niets meer zegt.
Vooral gelovigen zouden beter moeten weten. Ik zei al dat je zonder voorbereiding niets bereikt. Als we in deze periode naar buiten kijken, lijken de velden stil te staan en niet vooruit te komen. En toch weten we dat al wat na de oogst gezaaid werd, klaarstaat om op het moment dat de weersomstandigheden het toelaten op te schieten en uit te groeien tot een nieuwe goede oogst. Hoe machtig en slim we ook zijn, we kunnen dit groeiproces niet forceren, niet sneller doen gaan dan wat de plant in zich heeft. Wie geduld heeft, wordt beloond.
De Advent biedt ons de kans en de mogelijkheid om vol verwachting de tijd te nemen om ons voor te bereiden op Kerstmis. Maar Advent betekent ook durven om te keren, durven andere wegen te gaan, radicaal het oude achter jou te laten en om te herbeginnen met iets nieuws, met het verhaal van Jezus als onze inspiratiebron.
Hoewel de reclame, de feestverlichting en de winkelstraten anders doen vermoeden, bereiden we ons best met geduld voor om over een kleine drie weken de 2023-ste verjaardag van Jezus te vieren. Niet altijd vanzelfsprekend, maar wel de moeite waard.
Raymond Decoster